Jut en Jul gaan met de kano (23-12-2006)

Vandaag is mijn mama jarig (hiephoi) en we hebben haar vanmiddag (vanmorgen voor haar) lekker uit haar bed gebeld. We staan twee dagen op een fantastische camping in Margaret River. Een plaatsje middenin het bruisende wijngebied van West Australië. Vooraf wilde we hier eigenlijk doorheen racen op weg naar de zuidkust van West Australië. Maar om Margaret River kun je gewoon niet heen. Het start al met de omgeving die verandert in mooie wijnlandschappen. Overal wine estates (wijnmakerijen) die je kunt bezichtigen en waar je wijn kunt kopen. Naast alle wijnbouw ook heel veel artistiekheid (lekker woord weer…) Veel galerieën en dus veel kunst. Variërend van glasblazers, schilderijen, hout, etc. etc. Margriet River schijnt op kunstenaars een inspirerende werking te hebben. Eerlijk gezegd kunnen we ons dat goed voorstellen. Het is een plaatsje met een bijzondere ‘vibe’. Voor ons reden om eens lekker ‘uit te rusten’. Tja het is immers vakantie dus maar even een dagje niet rijden. Heerlijk uitgeslapen, tot 9.00 uur : dat is al bijna 2 uur langer dan normaal. Niet dat we de wekker zetten maar we / je gaat hier gewoon op tijd slapen. Je / we zijn voldaan moe van het buitenleven en geloof me om 21.30 vallen echt je ogen dicht. Rond 22.00 uur liggen we meestal op bed.
Omdat de camping aan de Margaret River ligt kun je hier de camping ook kano’s huren. Zo’n Canadees ding. Met z’n tweeën en een halve peddel (zo’n een kant peddel ding). Snap je het nog? In ieder geval. Het meisje van de receptie vertelde ons al dat je de kano huurt per uur, maar dat je eigenlijk zo lang weg mag blijven als je maar wil : no worries. Wow dachten wij, da’s aardig. Dus wij zwemvesten aan (was ECHT verplicht) en kano bij de rivier oppikken. Dat was al de eerste onderneming. Het grasveld waar de kano’s oplagen kreeg zijn dagelijkse sproeibeurt. Grasveld van ongeveer 10 bij 10 waar 10 sproeiers op stonden alle kanten op. De sproeiers gingen ook nog heen en weer. OK : hoe gaan we dit aanpakken. Wiskundige berekeningen erop losgelaten en de tijd tussen de heen en weer gaande sproeiers geteld. Rennen van links naar rechts en we waren semi droog (paar spetjes) bij de kano’s. Onze kano lag helemaal vol met water (van die PIEP… sproeiers), dus eerst omkeren. Ondertussen weer even schuilen voor een sproeier die onze kant opkwam. Heb je wel eens een Canadese kano watervrij geprobeerd te maken? Wij niet : er zaten randen op dat ding… dus het water wilde er niet echt uit… oeps…. weer even duiken voor de sproeiers. Affijn : water was er (bijna) uit. Nu nog naar de waterkant tillen (tussen de sproeiers door). Wij weer van links naar rechts over het veldje.
Ondertussen bedacht Andy dat een handdoek wel handig was. Hij weer van links naar rechts over het veldje naar de camper om handdoek te halen. Daarna weer terugkomen met de missie om de handdoek droog over te krijgen. (grrr)
Toen het instap ritueel. Ik moest achterin : omdat ik zo goed kan sturen… of zal het met het gewicht te maken hebben gehad …
Ik zat, toen Andy nog. Alles lukte wonderwel. Even een paar keer mopperen over het peddelen maar wonder boven wonder…. we waren op weg.
De Margaret River is een grote rivier.. dus wij hadden ons ingesteld op uurtje of twee à drie te varen. WRONG!!! De rivier was op bepaalde stukken ingedamd. Laat dat nou net bij onze camping zijn. We konden : echt waar, vijf minuten naar rechts en tien minuten naar links. Dat was het. Nee hè…. niet te geloven. Nogal logisch dat het meisje achter de balie zegt dat we zo lang konden blijven als we maar wilden. Tja ze wist natuurlijk uit ervaring dat het nooit lang kon zijn op zo’n klein stukje rivier.
De rest van de middag onze voeten maar op het droge gehouden.
Liefs,
Andy en Marjolein