Vertrouw nooit de TomTom (5-12-06)

West Australië kenmerkt zich door zijn uitgestrektheid en is uitermate dunbevolkt. Tenminste zodra je buiten Perth komt. De steden/dorpen/gehuchten liggen ver uit elkaar en daartussen is echt NIETS (afgezien van fantastische natuur dan) Vandaag zijn we verder naar het noorden getrokken en hebben onze trouwe reisgezel: TomTom ons de weg laten wijzen. Hij gaf al snel een duidelijke route. Tot zover nog niets aan de hand. Tot de weg ineens overging in een gravelroad. (zand, stenen, gaten en veel ribbels). Wij dachten nog optimistisch laten we even kijken, wellicht is de weg straks weer beter. Niet dus. Tot hoever blijf je dan volhouden? De camper was inmiddels flink door elkaar geschud inclusief de inhoud (onze spullen). Teruggaan is ook zo’n zonde als je er bijna bent. Maar wanneer ben je er bijna, hoe weet je dat? Dus nog maar even door. Op een gegeven moment kom je op een punt dat teruggaan ook geen zin meer heeft… dus je zet nog maar weer even door. Wij reden met een gangetje van 60 over de highway…. echt waar TomTom noemde deze gravelroad een highway…ineens kijk ik in mijn achteruitkijkspiegel… zit er een grote roadtrain (vrachtwagen met vier opleggers) achter me te kleven. Nee hè… ook dat nog. Dus maar even netjes aan de kant, ramen sluiten en ventilatierooster dicht. Zoef… even remmen want de stofwolk die erachter aan kwam was zo heftig dat we echt niets meer zagen. Uiteindelijk… om een lang verhaal kort te maken, duurde deze lijdensweg anderhalf uur. Maar we hebben het overleefd en de camper ook. Gelukkig maar want van ANWB praatpalen hebben ze op die gravelroad nog nooit gehoord J

Aangekomen bij ons hoogtepunt van de dag. Pinacles dessert: een natuurpark met door erosie ontstane lime stone rotsen. De kleur van het zand (dessert is in dit geval geen toetje maar woestijn) was heel intens geel, bijna okergeel. Dat geel stak fantastisch af tegen de blauwe lucht.

We overnachten vandaag in Dongara. We staan op een camping pal aan zee en vanuit ons raam hebben we direct uitzicht op het strand en de Indische oceaan. We hebben niet te klagen dus.

Liefs,
Marjolein en Andy